Dinsdag 14 april 2020

We zijn 's morgens nog naar de dierenarts geweest om een foto te laten nemen.  We zien op de foto dat Ona 7 pupjes heeft en Finne heeft 1 pup, maar wel een hele grote.

In de namiddag nog een wandeling gemaakt met de dames en dat ging nog allemaal heel goed. 

's avonds beginnen Ona haar weeën.  Dus ik vermoedde dat ze de volgende dag zou bevallen, want meestal duren die ontsluitingsweeën toch een dag alvorens dat de persweeën beginnen.  Maar een beetje later begint Ona al te persen.  De persweeën zetten stevig door, maar na anderhalf uur is er nog geen pup.  Dus ik bel even naar de dierenarts om te overleggen.  De dierenarts komt even langs om te kijken en ze voelt de pup al zitten.  Ze besluit om oxytocine in te spuiten.  En dat blijkt te helpen, want na 20 minuten wordt de eerste pup geboren.  De tweede volgt ook al snel.   Een tijdje later wordt ook de derde pup geboren, maar dan zie ik Ona achteruit gaan.  Ze moet verschillende keren overgeven en ze reageert niet meer alert.  Ze valt in slaap en kan het niet meer opbrengen om voor de pups te zorgen.  Al liggend perst ze toch nog de vierde pup eruit, maar ze reageert en niet meer op.  Ik bel opniew de dierenarts en ze komt onmiddellijk af.  Ze spuit Ona opnieuw in met Oxytocine en ook met calcium.  Maar Ona reageert er niet meer op.  Dus we besluiten om voor een keizersnee te gaan.   Ik breng Ona binnen en terwijl ze op de operatietafel ligt, belt de dierenarts mij op om te zeggen dat haar baarmoeder gescheurd is.  De drie resterende pups zijn dood.  We overleggen even en we besluiten om de baarmoeder van Ona eruit te halen. 

Na de operatie mag ik haar gaan halen.  We wikkelen ze goed in dekens en we leggen ze thuis onder de lamp.

De eerste uren is Ona nog verdoofd en geef ik de pups eten via een spuitje met een speentje op.  De pups lijken het wel heel goed te doen.  Ze waren duidelijk "rijp" genoeg om geboren te worden, want uiteindelijk zaten we nog maar op dag 57, dus het was toch effe afwachten of de longen al rijp waren. 

Ik hang twee lampen in de werpkist.  Ona ligt onder een dekentje onder de lamp en de pups liggen op een kussentje, onder de andere lamp. 

Na een tijdje begint Ona haar ogen al een keer open te doen en ze reageert op de geluiden van de pups.   Nog wat later leg ik de pups wat dichter bij haar en Ona begint ze meteen te likken.  De pups gaan op zoek naar de tepels en beginnen te drinken. 

Ik blijf heel de tijd bij Ona en de pups.  's ochtens komt de dierenarts terug kijken.  Ze wijst mij erop dat het gevaar nog niet geweken is.  Er kunnen altijd nog complicaties optreden, dus we moeten heel waakzaam blijven.  Ik moet regelmatig haar temperatuur meten en haar tandvlees nakijken, dat moet roos blijven en mag zeker niet verbleken.  Uiteraard moet ik de wonde goed in 't oog houden.  Ona is nog heel zwak, ik geef ze nu elke twee uur een lichte voeding.  Ik heb ook Viyo, nutrigel en krachtvoeding in huis gehaald zodat ze rap weer kan aansterken.

Meer weten over de pups ?  Kijk dan snel naar week 1